Ik noem het mopperkonten. Gezeik over van alles en nog wat. Wat er niet deugt, maar dat is tegenwoordig al standaard. En wat er al helemáááál niet deugt. En dat is zelfs al bijna regel. Want wat hebben we toch slecht getroffen met elkaar. Mopperkonten. Waar je ook komt of bent. Op een feestje, op straat, in de winkel op het werk en niet in de laatste plaats op en over voetbal.

En kijk, als je loopt te kankeren op de gemiddelde prof die met zijn miljoenen nog geen deuk in een pakkie boter weet de schoppen, valt daar misschien nog wat voor te zeggen. Maar hou op als het om een doorsnee vierdeklasser gaat. Want als die jongens op het veld zouden moeten laten zien van wat er langs de kant van hen verwacht wordt? Jawel, dan zouden het geen vierdeklassers zijn maar minimaal in de  Champions League acteren. Mopperen over de huidige tijd, want immers, vroeger was alles beter. Het is bijna het vervolg op mijn vorige Kwoot waarin ik voorzag dat die goeie ouwe tijd weer terug komt. Wat nou Verweij! Je zit nu zelf te mopperen! En niet alleen in dit stukkie maar in alle voorgaande heb je altijd wel iets op je lever. Verrek zeg, je hebt gelijk.

Ik schakel om. Maar het onderwerp blijft het zelfde. Ik werd er door een trouwe SJS-er op geattendeerd. Let op. Je bent ondernemer in Stadskanaal. En je draagt een paar centen bij aan een club. Onverschillig welke. En aan het eind van het jaar blijkt dat er niet één lid van die club ooit bij jou iets gekocht heeft of dat een interessante opdracht vanuit het bestuur, die prima bij jou zou passen, aan je neus voorbij gaat en wordt gegund aan iemand die helemaal geen sponsor is. Zou je het dan gek vinden als die ondernemer daar wat ontstemt over is en er een keer over moppert. Sterker nog, zijn bijdrage stopt? Nee toch. Maar het gebeurt wel. Te vaak zelfs.

Sponsoren zijn van levensbelang voor een vereniging. Ze zorgen ervoor dat er voldoende geld is om de vereniging draaiende te houden en voorkomen ook dat de contributie onbetaalbaar hoog wordt. Wat mij verbaast (en wellicht ook irriteert) is het gemak waarmee leden van een vereniging de sponsor overslaan als ze iets nodig hebben en gaan shoppen bij een concurrent die niets met een vereniging heeft. Dat gebeurt bij alle verenigingen. Voetbalschoenen kopen bij sportzaak A terwijl sportzaak B hun club al jaren steunt. Het vlees voor de BBQ bij een andere slager halen. Of ze gaan naar een notaris buiten de woonplaats omdat die 50 euro goedkoper is dan de notaris die hun club al jaren steunt. En zo kan ik nog wel even doorgaan, met dank aan de trouwe SJS-er voor zijn tekst bijdrage.

We doen dat waarschijnlijk onbewust. Maar misschien is het goed om er op te letten. Sinds kort hebben we pracht van een digitaal scorebord. Overigens ook in zijn geheel aangeboden door een paar hondstrouwe sponsoren. Daar kan je niet alleen de stand zien of kijken hoelang het nog duurt, maar let vooral ook eens op de reclame die er binnenkort op verschijnt. Of laat je oog eens rondgaan langs alle borden of op het scherm in de kantine. En als je dan al de keus maakt om bij een SJS-sponsor iets te kopen, zeg er dan even bij dat van SJS bent. Niet om jou zelf een korting te bezorgen maar om de sponsor het gevoel te geven dat hij het waardeert. Een kleine moeite die veel positief effect kan hebben. Ook zo kan jij jouw club helpen.

En natuurlijk is het geen verplichting om bij je sponsors te kopen, dat staat voorop. Maar er even bij stilstaan kan geen kwaad. Overigens heb ik nog een huiskamervraagje die me te binnen schoot terwijl ik dit schreef.  De armlastige die steun zoekt bij de rijke. Al eeuwenoud trouwens. Onder het motto: aan gemopper geen gebrek.

Wat is het verschil tussen iemand uit een derde wereldland die probeert naar het rijke Europa te gaan om zo te ontsnappen aan zijn ellendige bestaan of een aan de grond geraakte voetbalclub die smeekt (lees: schooit) om geld bij kapitaalkrachtige ondernemers om hun bestaan te redden. Beiden met hetzelfde argument: jij hebt geld zat, je kan best wat missen!