Willy Hakkenes

SJS lidmaatschap sinds 1 juni 1958 / overleden in 2006

Wijlen Willy Hakkenes was vanaf 1958 lid van SJS. Hij was één van de bekendste gezichten binnen onze vereniging. Ooit zei hij: ‘Ik wil er ook niet meer weg. Hier blijf ik al­tijd. Ik ben er door nie­mand meer weg te halen’, stelt hij vastberaden.

Nadat hij op jonge leeftijd al aan gymnas­tiek had gedaan en op handbal had gezeten ging Willie Hakkenes op 18-jarige leef­tijd op voetbal. Bij sportclub Stadskanaal. Want SJS had op dat moment het levenslicht nog niet gezien. ,,Op straat heb ik wel altijd veel gevoetbald. Ik woonde vlak bij de Pinkstergemeente en daar was ik vaak op straat te vinden. Tot ongeveer m’n 24e heb ik bij Stadskanaal gespeeld, daarna ben ik naar SJS ge­gaan. Tot m’n 38e heb ik daar gespeeld. Stadskanaal heeft me ook nog weer teruggevraagd, maar ik wilde niet meer bij SJS weg”. Zweefde hij bij Stads­kanaal nog heen en weer tussen het eerste en tweede team, bij SJS werkte hij zich op tot steunpi­laar van het eerste elftal. Als rechtsback was hij niet meer weg te denken uit de hoofdmacht.

Een van de hoogtepunten van zijn voetbal­loopbaan was het kampioenschap van de vierde klasse dat in het begin van de jaren zestig werd binnenge­haald. Niet alleen de prestaties waren goed, ook de sfeer was optimaal. ‘Een heel leuk team. Een team dat veel voor elkaar over had’, zo omschreef Hakke­nes het eerste team uit die jaren. Zonder enige aarzeling somde hij ook nog een aantal namen op van voormalige ploeggenoten: ‘Krans, Van Beilen, Bon­ting, Huiting, Vissering, Kleefman, Voor­intholt’, wanneer hij weer terugdacht, begonnen zijn ogen te glimmen. ‘Ik heb zelfs tot m’n 38e in het eerste ge­speeld. Daarna ben ik meteen gestopt. Behoefte aan afbouwen heb ik niet gehad’. Toch jeukte het nog weleens wanneer hij langs de lijn een wedstrijd stond te volgen. ‘Als er dan een bal op me afkwam dan moest ik er even een trap tegen aangeven. Maar dat is nu wel minder’, erkende hij lachend.

Met weemoed moest Hakkenes nog weleens terugdenken aan de tijden dat het vlaggen­schip van SJS nog uitkwam in de tweede klasse. ‘Dat was nog eens mooi. Prach­tig’. Als voetballief­hebber en clubman volgde Hakkenes natuurlijk ook de verrich­tin­gen van de Bouma-brigade. ‘En ik moet zeggen dat ik het voetbal niet al te best vindt. Maar misschien zie ik ook wel teveel voetbal. Want ik ga ook naar iedere wedstrijd van Stadskanaal en Nieuw-Buinen, en die spelen toch een stapje hoger. Maar misschien dat we over een paar jaar weer op tweede klasse niveau zitten, want SJS heeft zeker geen slechte jeugd’.

Nadat hij zijn voetbalschoenen aan de wilgen hing, maakte Hakkenes zich op andere manieren verdienstelijk voor de club. Zo stond hij samen met zijn vrouw een jaar of twaalf in de kantine, zorgde hij in dienst van de gemeente bijna zeven­tien jaar lang voor de witte lijnen op de SJS-velden en was hij jaren lang grens­rechter bij het eerste team. Samen met een aantal andere vrijwilligers was Hakkenes ook betrokken bij de bouw van de huidige kantine.

Actief bleef hij daarna altijd. Zo maakte hij onder meer de kleed­kamers schoon, pompte ballen op, zette het club­krantje in elkaar en zorgde hij ervoor dat alle teams ’s zaterdags in de rust konden genieten van een welverdiende kop thee.

Hakkenes was dus graag bij de club, al kwam hij er na zijn opera­tie wel iets minder. ‘Maar zaterdag­middag ben ik er in elk geval’, vertelde hij. Voor zijn clubliefde had hij een eenvoudige maar duidelijke verklaring. ‘Ik heb er nooit moeilijkheden gehad. Ik voel me er goed thuis. En als je je ergens goed thuis voelt, dan kom je er graag’.

Naast het voetbal had Hakkenes ook nog een paar andere grote hobby’s. Vissen bijvoorbeeld. ‘Ik mag heel graag vissen. Voor­al ’s zomers. Lekker rustig aan ’t water. Niemand bij je, waardoor je hele­maal tot jezelf komt’. Een andere hobby die Hak­kenes deelde met een aantal andere SJS-ers, is het kaarten. Iedere vrijdag­avond om de veertien dagen was hij dan ook te vinden in de SJS-kantine. Tenslotte mocht hij ook graag een potje biljarten. ‘Ik speel voor Welstad in een competitie met omliggende plaatsen. Een competitie voor ouderen. Heel mooi!’

Willy Hakkenes overleed in 2006.